Didn't like any serious work to do this weekend. Just recalled some lines of the children's poem which I used to read in my childhood. If you remember as well, don't forget to post them, if possible with some cartoon as well.

ल, यो चैं राम कुमार पाँडेको कविता जस्तो लाग्छ मलाई। मैले सम्झेको पहिलो कविता।

मेरो घ्याम्पे बेलुन

मेरो घ्याम्पे बेलुन
सबै भाई खेलुन
फुकि दिए फुल्छ
..................(यो लाइन चैं भुलें)
हिर्काइ दिए भाग्छ
मलाइ माया लाग्छ
मेरो घ्याम्पे बेलुन....

फुकी फुकी फुलाइदिउँ
सानो भाइ खेलाइदिउँ
मेरो घ्याम्पे बेलुन
सबै भाइ खेलुन......

Nice poem Croftyyyyy :)
how's everything with ya??

धन्?यबाद! कस्?तो गजबको रहेछ बा! अब नेपालीमा लेख्?न कोषिश गछुँ ।

Lady Croft ,
Very Nice Poem! Keep it coming.
---
By the way, I have posted the page you reccomended. May be helpful for others those who are not havited to write directly here in other pages.
---

hehehe
दाजु...मेरो नाम???
अझ राजा चिरायु रहुन रे
hehee dada ko sense of humor is awesome...no wonder he's my daju
:)

Oys_chill,
Its definitely nice to remember the good old childhood days. I had read your 'Memory Lane' around a year ago, which I enjoyed immensely. As I am also Kathmandu-born and Kathmandu-grown, the situations and ambience you described tended to match largely to my context. The joyous moments spent with the family, festive seasons and school environment you described made me reminisce my own and feel overly nostalgic. I was fascinated by poems and used to practice reciting poems by standing on the bed, using it as a stage! There are many more childhood memories, like playing and quarrelling with sisters, teachers' unique teaching styles, juvenile infatuations, etc. I wish I could write as interestingly and articulately as you do. However, I will try if I have time.

Unfortunately, I can't remember the number reinforcing song of the kindergarten at the moment. I will post whenever I recall it. In the meantime, keep giving inputs of your childhood memories.

भउतेजी,
तपाईले अत्यन्त रमाइलो कविता सम्झिनुभा' रैछ। यो चित्र तपाईको 'मेरो सानो खरायो' को लागि।

रातो अक्षता
क्षेत्रप्रताप अधिकारी


यसपालि पनि मान्छेको
रगतमा मुछेर लगाउने हो कि क्या हो
दशैंको रातो अक्षता -
कस्तो नन्सेन्स प्रश्न !
देशमा जुठो परेको बेला
टीको लाउने-लगाउनेहरू
काजकिरिया बसेको बेला
रातो अक्षता सजाउने
भाग्यमानी निधार खोइ -
देशमा कृष्णभीरहरू भत्केको बेला
जमरा जमाउने माटो नै कहाँ छ र !
रात दिन मान्छे काटिएको बेला
जमरा स्युरने शिर नै कहाँ छ र !
बाबुआमा मारिएर
टुहुराहरू कोरा पसेको बेला
भक्कानो फुटेर घरभरि
आँसु ओइरिएको बेला
दशैं बस्ने बास खोइ -
यसपालि पनि दशैंसित
भेडा च्याङ्ग्रा आउँछन् कि क्याहो
बलि चढाउन -
कस्तो स्टुपिड प्रश्न !
हामी आफैलाई पर्सर्ेेनरबलि चढाइरहेको बेला
हामी आफैंलाई पस्केर
प्रसाद ग्रहण गरिरहेको बेला
भेडा च्याङ्ग्राको कुरो कोट्याएर
मान्छेहरू
हाम्रो मानहानी गरिरहेछन्
खुच्चिङ !

World Map ji साह्रै राम्रो चित्र बनाउनुभयो। कबिता त केहि याद आएको छैन तै पनि चित्र देखेर दुई अक्षर पोष्ट गर्न मन लागेको
अरु पनि टास्दै गरौँ

खै ! के भएको हो यो समयलाई -
- दिनेश अधिकारी

म ग्राहक छु त्यस अखबारको
त्यसैले हिजो जस्तै आज पनि
ढोकाअगाडि छोडेर गएको छ वितरकले
त्यसको नयाँ अंक
र, भुइँबाट त्यसलाई टिप्नुपर्ने
एउटा परिस्थितिको बीचमा म घोरिएको छु
अखबार मेरा अगाडि छ
र, म भने धेरैबेरदेखि
टिपूँ कि नटिपूँको दोधारमा
परैबाट त्यसलाई हेरिरहेको छु
खै ! के हुन लागेको हो यो समयलाई
अखबार टिप्दा कतै त्यसबाट सरेर
आफ्नै हातमा पो रगत लाग्ने हो कि भन्ने डरले
आजकल हरेक बिहान यसरी नै थर्रर !
म आफैंभित्र एक पटक काँप्ने गरेको

(I like it)

ए चित्रे, मैले नि सम्झें ल एउटा,


ताराबाजी लै लै
मामा आए घोडा
माईजु आईन डोली
पापा ल्याईन सोली
काफल गेडी कुटुक्क
निदाईजाउ लुपुक्क

Keep rolling...

हा हा,

फुटाँ त भउतेलाई चित्रेले "भउतेनी " पो बनाईदेछन, क्यारेको हो तेस्तो ? जतापाच्छे अर्न पाईन्न है ।

Keep rolling...

मैले नि सम्झेँ

कुखुरी काँ (कालो भाले)

कुखुरी काँ!
बासि भात खाँ!!
खोइ बासि भात?
बिरालोले खायो।
खोइ बिरालो?
मुसा मार्न गयो।
खोई मुसो?
दुलाभित्र पस्यो।
खोइ दुलो?
गाईले कुल्च्यो।
खोई गाई?
खोलाले बगायो।
खोइ खोलो?
सुक्यो!

लौ, अर्को कविता याद आयो, रचयिता चैं भुसुक्कै बिर्सें।

काठमाडौं शहर

काठमाडौं शहर
हेर्न लाग्छ रहर
मोटर चढी रमाउँदै
घुम्न जाउँ शहर
काठमाडौं शहर

राजा बस्ने दरवार
कति राम्रो घरवार
बच्चा देखि बुढासम्म
हेर्न गर्ने रहर
काठमाडौं शहर

'तरकारीको सभा' भन्ने यो बालकविता पनि रामकुमार पाँडेजीकै जस्तो लाग्छ। यो चैं मेरो किचनतिर पुग्दा गुनगुनाउने कविता थियो। सुनुम् न त।

तरकारीको सभा

तरकारीको सभा बस्यो
फर्सी सभापति
खुर्सानीले भाषण गरे
पीरो भयो अति

रामतोरिया बोल्दाखेरी
चिप्लो भयो कुरा
................
सारै साना लुरा

आलु डल्ले पल्टिएर
भुईंमा गुड्न थाल्यो
भुँडे गोलभेंडा थिचिएर
अचार बनि हाल्यो

.................
................
पाकी थाकी सभापति
भुईंमा भुंग खसे।

Worl Map जी...... एउटा सम्झेँ तर पुरा आउदैन ..अरु साथिहारुले पुरा गर्नु हुन्छ होला

टालाटुलि बटुलि
कति राम्री पुतलि
जिउ सुत्त परेकि
पहेली र पातलि
सानी पनि छैनिनरे
ठुली पनि हैनिनरे
------------

बाइरोडको बाटोमा
टर्?याकर्?सी गुडाउदै
धुलो उडाउदै .......

धेरै दिनपछि यौटा मार्मिक कविता याद आयो।

छोरीलाइ मानचित्र पढाउँदा

यो हिन्दुस्तान,
यो पाकिस्तान
हिन्दू मुसलमानको
रगतले कोरिएको
यही हो रेखा महान्..
...................

world-map,
can you pls make a sketch for my piece above...it appears incomplete w/o a sketch of yours! thanks.

Jyapoo ji,
Here is a sketch for your piece 'बाइरोडको बाटोमा' :-

Awesome, Worldmap!!